LOUIS HARST
december 2016

Vandaag sprak ik een vrijwilliger die zijn hele leven letterlijk en figuurlijk bij de kerk betrokken was. Hij woonde als kind tegenover de kerk: Louis Harst. Ik vroeg hem wat hij in de loop der jaren voor de parochie heeft gedaan.

“Dat begon al als kleine jongen, dan werd je misdienaar zoals elke jongen die rondom de kerk woonde. Dat was logisch want ook de ouders waren betrokken bij de kerk. Later werd ik acoliet.
Mijn vader was vanzelfsprekend ook een vrijwilliger van de parochie, alleen werd dat niet zo benoemd: er werd gedaan wat nodig was. Voor de processies werden b.v. de zandlopers gemaakt. Zo zorgde hij ook met Hein Zautsen en koster Tilmans voor de kerstversiering. Ik begon vanzelf hieraan mee te helpen toen ik ’n jaar of 18 was. Zo ook met het opzetten van de kerststal. Dat groepje zette toen de kerststal op waar nu de doopvont staat.
Ik ben dus lang lid geweest van de groep die de bloemversiering verzorgt met kerst en Pasen. Een aantal jaren geleden heb ik plaatsgemaakt voor de jongeren. Ik zit wel nog in het groepje dat de kroedwösj samenstelt.

Al een jaar of 8 heb ik de bloemstukken gemaakt die op de wagentjes in de processie meegingen. Op 29 mei heb ik twee bloemstukken met een trompet mogen maken voor op het altaar b.g.v. het vieren van de processiemis bij Zorgcentrum Op den Toren.
In Zorgcentrum De Baenje in Sittard heb ik ook zo’n 20 jaar met feestdagen de bloemversiering voor mijn rekening genomen. Hiermee ben ik nu noodgedwongen moeten stoppen.
Ik ben ook nog een aantal jaren koster geweest met mijn broer Harry, dat was begin 60’er jaren. Wegens een nieuwe baan moest ik hiermee stoppen.
Omdat ik de kerk en het interieur op mijn duimpje kende ben ik gaan zoeken naar de spullen die in het verleden werden opgeborgen, zoals de kroon voor de vanen. Die hebben Hub van Oppen, Jan Verbruggen, Herman van den Berg en ik opgeknapt. Dit groepje met ook Piet Knubben zorgt er steeds voor dat die nu weer hangt te glanzen op feestdagen, compleet met vanen die Mia Adriaans en Paula Mertens hebben genaaid en geborduurd. De kroon waarin eigenlijk de godslamp moet hangen werd ook uit de kelder opgediept en in ere hersteld. En met anderen heb ik gezorgd dat er een kruis achter het oude corpus kwam dat bij de doopvont hangt. Dat werd gemaakt van oude kerkbanken.

Vroeger werden op de naamdagen van de HH. Bavo en Donatus hun beeld op het altaar tentoongesteld en versierd. Dat beeld haalde ik dan van hun standplaats aan de muur op mijn schouder langs de ladder naar beneden en natuurlijk ook weer terug.
Van het Parochieel Overleg ben ik ook nog lid geweest totdat deze werkgroep zichzelf ophief vanwege te weinig leden.
Zingen heb ik mijn hele leven gedaan bij allerlei koren. Ook nu nog repeteer ik elke donderdag met het Bavokoor. Ik verheug me erop dat ik deze kerstmis weer kan meezingen.”

Na zijn tweede beenamputatie heeft hij zijn leven weer opgepakt. Hij zal in het zorgcentrum waar hij nu woont de medebewoners mee laten genieten van de resultaten van zijn hobby’s, bloemstukken maken en kalligraferen.
Ik wens Louis Harst en u allen een heel fijne kerst!