ANNIE BERGER
februari 2013

Het is halfvasten: de vastenactiegroep maakt de schoolkinderen (en de volwassenen) ervan bewust dat wij met onze rijkdom iets kunnen betekenen voor kinderen in de Derde Wereld. Een van de leden van deze vastenactiegroep is Annie Berger.

Wanneer begon je connectie met Afrika?
Dat is al sinds ik verkering kreeg met Jo. Zijn buurjongen was priesterstudent: Geer Soudant. Na zijn wijding ging hij in 1956 naar Congo-Brazzaville. We stuurden hem altijd voedsel omdat hij te weinig gezond eten kreeg. Vanaf 1963 kwam hij om de 2 jaar bij ons op vakantie om weer op krachten te komen. We hadden een groep van ‘n 300 vrienden voor hem verzameld en elke keer als hij zou komen werd met die vriendenkring een bedelactie op touw gezet. Zo stond er altijd bij aankomst een “Lelijke Eend” voor hem klaar. Hiermee ging hij in Nederland zelf verder op bedeltoer. De volgestouwde eend nam hij mee terug. Die gebruikte hij voor zijn uitgestrekte werkgebied. Ook verzamelden we medische materialen, voedsel en alles waar men op de missiepost behoefte aan had. Die werden in een oude zeecontainer verstuurd. Geer gaf nooit iets voor niets aan de mensen: ze moesten er iets voor terugdoen, dan had het ook meer waarde voor hen. Uiteindelijk is hij voor het dorpshoofd moeten vluchten naar Gabon.

Hij werkte een tijd samen met zr. Ancilla. Zij had eerst op de Filippijnen gewerkt, maar werkte toen al in Afrika, waar ze bijna 40 jaar is gebleven. We zijn in 1981 in Congo-Brazzaville geweest. Toen we daar aankwamen was er een week geen watervoorziening geweest. Met zr. Ancilla zijn we naar haar ziekenhuis geweest. Onbeschrijflijk in welke toestanden de zusters daar hun werk moesten doen.

Wat heeft je het meeste bij dat bezoek geraakt?
Zr. Ancilla werkte overdag in het ziekenhuis en ging ’s avonds de dorpen in als ze wist dat er iemand ziek was. We zijn toen meegegaan. Er was een meisje van een jaar of tien dat aan beide benen verlamd geboren was. Doordat ze nooit hulpmiddelen had gehad bewoog ze zich kruipend voort; daardoor was haar hele onderlichaam misvormd. Ze mocht nooit buiten komen want zo’n kind werd beschouwd als een schande, een vloek. Zr. Ancilla heeft zolang met de ouders gesproken totdat het meisje overdag op de missiepost mocht komen, waar ze revalideerde zo ver als mogelijk, maar ook iets leerde en met anderen kon optrekken.

Zr. Ancilla had een werkplaats waar hulpmiddelen werden gemaakt voor revalidatie: oude spullen werden passend gemaakt, met wat voorhanden was werden nieuwe prothesen gemaakt. Er verbleven daar veel lichamelijk gehandicapten, niet alleen voor revalidatie, ze kregen er ook een opleiding, voor werk in huis, tuin of in de werkplaats. Zo waren ze in staat om later hun eigen brood te verdienen. Niet alleen lichamelijk, ook geestelijk bloeiden ze op.

Zr. Ancilla is vorig jaar halsoverkop naar Nederland terug moeten komen wegens ziekte. Ze was toen 80 jaar maar is hier meteen begonnen met computerles want ze wilde wel dagelijks contact hebben met haar medezusters. Nu zijn er nog 3 Franse zusters op de post, de andere zijn Afrikaanse zusters die het werk voortzetten: de werkplaats voor prothesen, de kliniek, de scholing.

We hebben op verzoek 3 jaar een priesterstudent hier gehad. Hij was o.a. verlamd en verbleef 2 jaar in de Lucaskliniek voor behandeling. Daar kreeg hij ook een opleiding om orthopedisch schoeisel te maken. Maar toen hij terugging had hij daar niets aan zonder een schoennaaimachine. Ik heb daarom contact opgenomen met de fabrikant van Piedroschoenen. Toen bleek dat die zelf op zijn vakgebied hulp in Afrika wilde bieden (hij had een invalide vrouw) en op zoek was naar een adres. Op de missiepost van zr. Ancilla werd hij gastvrij ontvangen. Dit resulteerde in een groot project: de stichting op gelijke voet (www.stichtingopgelijkevoet.nl). Hier worden veel mensen geholpen en werken er nu ook veel (gehandicapte) mensen. Hoe een bal kan rollen!

Annalies Boonekamp had een ontmoeting met zr. Ancilla toen die in Nederland was en koos haar missiepost als vastenactieproject. Toen ben ik ook lid van deze werkgroep geworden.

Wat zijn je hobby’s?
Lezen, handwerken, schilderen. We hebben veel contact met de (5) kinderen en (12) kleinkinderen. Met kerst zijn we allemaal bij elkaar en dat is druk maar gezellig.

Annie hoopt natuurlijk dat ook dit jaar de vastenactie voor zr. Ancilla weer een succes wordt.